بیراهه
به آسمان چشم می دوزم به تک درختی تنها که درست در قلب باغچه لانه کرده به سرمای بی رحمی که بر بدن عریان و ملتمسش تازیانه است... به آسمان چشم می دوزم آسمانی که آبی نیست گویا چادر سیاهش را بر سر آرامش این شهر کشیده، لالایی می خواند آرام و زمزمه ی سکوتش گوش زمان را کَر می کند اینبار... به آسمان چشم می دوزم ناگاه چشم هایم بی پلک می شود از تَعددشان 24/10/89
نوشته شده در پنج شنبه 89/11/7ساعت
2:45 صبح توسط قاصدک نظرات () |
| Design By : Night Melody |
