بعضی وقتها یک جوری با مردم راه می آمد که مردم سر به سرش می گذاشتند. قرآن می گوید مردمش می گفتند "زودباور" است. حالا حتی تعبیرشان یک ذره از این هم تندتر بود؛ فکر می کردند مثلا خودشان زرنگ ترند. «وَ یَقوُلونَ هُو أَذُن، قُل اُذُنُ خَیرٌ لَکُم»¹ این "اُذُن" یک معنی این جوری می دهد.

از آن طرف نامه می فرستاد به دربار خسرو پرویز و قیصر که بیایید تسلیم من شوید و آب هم تو دلش تکان نمی خورد؛ از این طرف مردم می آمدند خانه ی او، ناهار می ماندند بعد از ناهار هم می نشستند برای خودشان گپ می زدند؛ اصلا هم حواسشان نبود که این پیغمبر است و از حرف بیخودی اذیت می شود. آن وقت نمی گفت به اینها:"برید خونه تون". جوری شد که خدا دخالت کرد و آیه نازل شد:"مردم! این پیغمبر من دارد اذیت می شود، خودش حیا می کند بگوید، من به شما می گویم" «إِنَّ ذلِکُم کانَ یؤذِی النَّبِیَّ فَیَستَحیِی مِنکُم وَ اللهُ لا یَستَحیِی مِنَ الحَقِّ»²

1. سوره ی توبه – آیه ی 61 / «و بعضی (از منافقان) هستند که دائم پیغمبر را می آزارند و (چون عذر آنها را به حلم خود می پذیرد) می گویند: او شخص ساده و زودباوری است. بگو: زودباوری او لطفی به نفع شماست، که به خدا ایمان آورده و به مومنان هم اطمینان دارد و برای مومنان (حقیقی) شما وجودش رحمت است، و برای آنها که رسول خدا را آزار دهند عذابی دردناک مهیاست»

2.سوره ی احزاب- آیه ی 53 / «ای کسانی که ایمان آوردید به خانه های پیغمبر داخل مشوید مگر آنکه اذنتان دهند و بر سفره طعام دعوت کنند در آن حال هم نباید زودتر از وقت آمده و به پختن و آماده شدن آن چشم انتظار گشایید بلکه موقعی که دعوت شده اید بیایید و چون غذا تناول کردید زود (از پی کار خود) متفرق شوید نه آنجا برای سرگرمی و انس به گفتگو پردازید که این کار پیغمبر را آزار می دهد و او به شما از شرم اظهار نمی دارد ولی خدا را بر اظهار حق خجلتی نیست...»

بخش کوتاهی از کتاب «خدا خانه دارد» / فاطمه شهیدی

 امام جعفر صادق (علیه السلام): از دو مسلمان که به هم برخورد می کنند، آن که دیگری را بیشتر دوست دارد بهتر است. (اصول کافی، ج 3، ص 193)

پ.ن: عیدتون مبارک...